O Pencere
Evden üniversiteme gidiş rotam hep sabittir. Her gün olduğu gibi, o gün de gelecek metroyu bekliyordum aynı istasyonda. Sıraya girdim;Okumaya devam edin
Evden üniversiteme gidiş rotam hep sabittir. Her gün olduğu gibi, o gün de gelecek metroyu bekliyordum aynı istasyonda. Sıraya girdim;Okumaya devam edin
Nilgün Erkmen anısına… Altıyol, yüzümü kaşındıran bir yaz sıcağı, elime bir pankart tutuşturuluyor, biri fotoğrafımı çekiyor, kısacık saçlarımın diplerinden terliyorum,Okumaya devam edin
2014 yaz mevsimindeyiz, Temmuz ya da Ağustos’tu tarihi net hatırlayamıyorum, ilk defa eyleme katılacağım. Heyecan, korku, endişe var içimde, enOkumaya devam edin
Akşam yemeği için babamı bekliyorduk, gelmedi, sekiz oldu, dokuz oldu, buçuk oldu… Midelerimiz gurulduyor. Annem: “Babanızı bekleyelim.” diyor. Ben sobanınOkumaya devam edin
Vurur Yüze İfadesi Damla Aydemir 8 Mart 2016. Taksim Meydanındayım. Birazdan kızlarla buluşacağız. Elimde dövizim yok, hazırlamaya vakit kalmadı, huzursuzum.Okumaya devam edin
Üç Apartman Benim büyüdüğüm mahalle İstanbul’un dışındaydı biraz, yani İstanbul deniyor hâlâ, ama uzak bir köşesi şehrin. İsmini vermeyeyim, semtlerOkumaya devam edin
Öğle uykusunu sevmezdim ya, annemin zoruyla uyuyordum. Okuldan gelince yemek yiyip, sobanın arkasındaki divana kıvrılırdım. Bazen nasıl daldığımı bile anlamadanOkumaya devam edin
“Çocukken çalışıyoduk hep… Kim bizi oynatırdı ki? Yok canım, oynamak hiç yoktu, biz oyunlara hasrettik. İşte bazı zaman kaçamak yapıyoduk.Okumaya devam edin
Üniversite yıllarım. Kanlıca’da üç katlı bir evde yaşıyoruz. Giriş katta ben ve ablam, ara katta kuzenim, üst katta da teyzemOkumaya devam edin
“Kadir Has’ta inecek var.” Duydu mu bu şoför? En sol şeritte hız kesmeden devam eden Harem-Gebze hattındaki minibüsteyim. 14 yaşındayım.Okumaya devam edin