Kadınlar Kahvesi
“Aman Ayşeee, Karabağlar diye diye diye biz zaten karalar bağlamışız burada.” demişti karşı komşumuzun gelini Muradiye Abla. Yazdı galiba, yineOkumaya devam edin
“Aman Ayşeee, Karabağlar diye diye diye biz zaten karalar bağlamışız burada.” demişti karşı komşumuzun gelini Muradiye Abla. Yazdı galiba, yineOkumaya devam edin
Çamdibi nüfusunun çoğunluğunu oluşturan göçmenlerden olan ailem, 1960’ların başında Yugoslavya’dan buraya gelip yerleşmiş. O yıllarda Çamdibi bağlarla, bahçelerle doluymuş. MandaOkumaya devam edin
Milenyum denilen şeyin alüminyum soba boyası yaldızından ibaret olduğunu sanıyordum. Aslında haksız da değilmişim düşününce. İnsanlar neon montları çekmiş, ceketOkumaya devam edin
1992 yazı. Yaz tatillerini Giresun’da, köyde geçiyoruz. Anneannemin köydeki evinde maaile birlikteyiz. Teyze ve dayı çocukları hep bir arada. BuOkumaya devam edin
1994’ün Temmuz’u. Öncesinde ailelerin sürece çok fazla müdahale etmesinden dolayı, annemin “Hayatımın en kötü günü.” dediği düğün günü, Beyoğlu EvlendirmeOkumaya devam edin
Ne zamandı, tam hatırlamıyorum. Pandemiden önce ve ben gençken olduğu kesin, herhalde üniversite yılları. O zamanlar geceleri Taksim’de eğlenmeye giderdik.Okumaya devam edin
İlkokul dördüncü sınıftayım. İstanbul’a geri taşınalı bir buçuk sene olmuş neredeyse. Artık annemin arkadaşıyla beraber, Kadıköy çarşıda bir fırının üstündeOkumaya devam edin
Bayan Wiesen her sokağa düşmeyecek bir yıldızdı benim için, kar beyazı saçları, kısa boyu, tonton kiloları ve şahane kahkahalarıyla mutlakaOkumaya devam edin
Doksanların sonu, mevsim ilkbahar, bir gün sonrasI 1 Mayıs. Herkeste bir telaş heyecan. Akşamdan program tamam. Sabah bütün kızlar bende toplandık.Okumaya devam edin
İlkokul üçüncü sınıftayken, babam bir arkadaşıyla (belki de birkaç) ortak olup bir dershane kurmaya karar veriyor. Evimizden birkaç sokak ötede,Okumaya devam edin