Öğle Uykusu

Öğle uykusunu sevmezdim ya, annemin zoruyla uyuyordum. Okuldan gelince yemek yiyip, sobanın arkasındaki divana kıvrılırdım. Bazen nasıl daldığımı bile anlamadan üstümde siyah okul önlüğüm ve yakamı çıkarmadan uyurdum, bazen uykuya direnerek, uyuyormuş gibi yaparak öylece dururdum. Dalmışım o gün ama. Garip bir sessizliğe uyandım uykunun sonunda. Annemin ayak sesleri yok, televizyonun sesi yok, sobanın üzerindeki çaydanlığın da sesi yok sanki. Ablam okulda o saatlerde, babam zaten yok.

Yerimden kalkıp kapıya doğru yürüdüm. Açılan kapıdan yemek masamızın durduğu sofaya çıktım, sessizlik devam ediyordu. Soğuk çarptı yüzüme, meğer uyuduğum oda ne sıcakmış. Hızlı hızlı yürümemi engelliyordu sessizlik. Bir korku kapladı içimi, kaşlarım çatılmış olmalı. Tedirgin, asık yüzle mutfağa doğru yürüyordum. Mutfaktan konuşmalar geliyor.

Mutfağın kapısı yemek masası biter bitmez sağda. Kapı kapalı değil, ama açık da değil, aralık. Heyecanla atılacakken durdum. Aralığın izin verdiği kadarından görüyorum, teyzem gelmiş, teyzem bizde. Annemle teyzem mutfakta, tezgâhın yanında ayaktalar. Yüzleri birbirine dönük. Annem bir şeyler diyor teyzeme, ama arka arkaya değil, ara vererek konuşuyor; teyzemin ellerini tutuyor iki eliyle birden kavrayarak. Hiç görmüyorlar beni. Bir garip hâlleri. Heyecanla atılmama, teyzemi gördüğüme sevinmeme engel bir hal. Kulak kesiliyorum.

-Abla al çocukları gel, çekme bunu.

Konuşan annem, teyzemin başı önde, yere bakıyor.

-Bak iki sende, iki de bende, yaşarız bu evde, çocukları al gel.

Teyzem bir şeyler söylüyor, anlaşılmıyor dedikleri.

-Abla ne olacak? Buluruz yol, yeter ki çık o evden, kurtul bu adamdan.

Teyzem ağlıyor, şimdi görüyorum. İçimdeki korku giderek büyüyor. Hızla uzaklaşıyorum kapıdan, sıcak odaya dönüp divana geri yatıyorum. Düşünüyorum, benden bir yaş küçük kuzenim bize gelecekse annemin beni her gece, üzerimi açmayayım diye içine soktuğu uyku tulumunu ona veririm. Zaten tulumun üzerindeki turuncu ördekleri hiç sevmiyorum. Diğer kuzenim salondaki üçlü koltukta yatabilir. Birazdan teyzemle annem odama gelirler, teyzemi o zaman görürüm. Küçük kurabiyelerden de getirmiş olabilir teyzem.

Dış kapının sesi duyuluyor. Yaklaşan ayak sesleri. Odaya giriyor annem tek başına. Annemin yüzü allak bullak. “Uyandın mı?” diyor. Hızla önümden geçip pencereyi açıyor, ablasına bakmak için. Ablası kendi evine geri dönüyor.

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.