Nereden Bunca Bilgi?

Bildiğim her şeyi anneannem anlattı bana.

Ayva reçelini kırmızı yapmayı, öğrenmenin kutsallığını, aşkın cinsiyetinin olmayacağını (evet, anneannem tıpkı böyle demişti), Allah’ın insanı iyilere sataştırmasının adaletini (“iyilere sataştırmak” anneannemin deyimiydi), çocukla çocukluğu, büyükle büyüklüğü, sevmeyi, bir de hangi bitkinin neye iyi geldiğini… En çok sinameki çayı severdi. Bağırsak tembelliği yaptığı için bıraktı gerçi. Anneannemin tek bağımlılığı buydu zaten. Doktor zoruyla azalta azalta kurtuldu. Anneannem öldü, ben inanmadım.

Bilmediği şeyleri de anlattı bana anneannem.

Alkolü kaçırmamayı, psikolog görüşmelerini aksatmamayı, okuduklarımın altını çizip not almayı, kopya çekmeyi, kâğıttan kedi yapmayı, şiir okumayı…

Bir anlatmadı nerde ne zaman doğdu.
Ne yaşadı ne gördü,
Nereden bunca bilgi,
Niye bana anlattı, beni niye büyüttü,
Niye yaşlandı, niye aklını yitirdi, niye öldü, nereye gömüldü?

Bir anlatmadı bunları, cevaplar anneannemle gömüldü.

Anneannem öldü, ben inanmadım.
Çok ağladım. Fotoğraflarımızı sakladım.
Anneannem bana ölmekle ölünmediğini anlattı en son.
Çünkü bilgi vardı ve derdi ki anneannem, devir daim.
Anneannem öldü; bilgi baki. Ben inanmadım.

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansıile lisanslanmıştır.