Etek

Odadan çıktığımda babaannem koridordaki portmantonun aynasından kendini izliyordu. Eskiden kadınlar evde giymek için viskondan, beli lastikli, uzun etekler dikerdi. Çiçek basmış eteği, kollarının altına kadar çekmiş, saçında havlusu, bir sağına dönüp bakıyor, bir soluna.

Onun her zaman bana sorduğu gibi “Nabeysin mari?” dedim. O kadar korktu ki sıçradı olduğu yerde. “Korkuttun beni dinlenmesi!” diye bağırdı o sıçrayışla. Toparlandı hemen odasına geçti.

Halam vermiş ona bu eteği, artık banyoda giyinemediği için. “Eteği hemen kafandan geçir, saçını sar çık, bundan sonra odanda giyin. Sakın ayağını kaldırıp bir şey giymeye çalışma banyoda, Allah korusun nine, ya kayar düşersen?” demiş.

Kapı aralığından izledim onu. İyiden iyiye seyrelmiş saçlarını taradı, şalvarını giydi. Eteği sıyırdı, fanilasını ve sonunda gömleğini giydi. Yamulmuş parmakları, belirgin damarları, buruş buruş elleriyle düğmelerini zar zor ilikledi. Yazmasını bağladı. Nefesi duyuluyordu koridordan, hem korkmuş hem de yorulmuştu. Havlusunu balkona astıktan sonra beni çağırdı yanına:

“Deden sağdı, halan bu eteği verdiğinde bana. Bir gün çok özenip giydim, geçtim yine böyle aynanın karşısına, kendime bakıyorum. Deden çıkageldi, bilirsin ya hiç sesini duymazsın dibinde biter, öyle. Bana bi kızma kızdı, bi bağırdı, aklımı aldı. Bir daha giymedim. Sen de bugün onun gibi yapınca çok korktum.”

Dedem öleli kaç yıl olmuştu hatırlamıyorum. Babaannemin etek giydiğini hiç görmemiştim, dedeme sözü varmış, Türkiye’ye göç ederken herkese söz verdirmiş: “Evde Bulgarca tek kelime duymayacağım. Biz niçin direnip göç ediyorsak bunlar için yaşayacaksınız.”

Babaannem eskiye dönüp tekrar tekrar anlatırdı, yine dönmüştü o günlere. “Askerler evlere baskın yapardı. Şalvarlarımızı ağlarından keserdi, etek gibi bırakırlardı kalanını bize. Bulgarlar gibi etek giyelim isterlerdi. Kumaş yok, nerede şimdiki gibi bolluk. Biraz kumaş bulursak alırız, gömlekler zaten dokuma, kumaşla şalvar diktik mi kalan parça olursa kafana örtü olur…”

Yere baktı, eteği sıyırdığı yerden alıp katlayayım diye bana uzattı.

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.