Kırmızı Don

Sultan ve Nurcan. Mahallemizde rengârenk, envai çeşit çiçekler satan iki Roman kız kardeş. Annemle beraber çiçek ala ala, ikisiyle aramızda bir yakınlık doğuyor. Zamanla neredeyse her gün birbirimize hâl hatır sorar, muhabbet eder oluyoruz.

Nurcan’ın iri mi iri gözleri yeşil zeytin gibi. Çakmak çakmak yanıyor. Yüzüne bir baktı mı bir daha bakası geliyor insanın.

Soğuklar bastırınca kat kat giyinmeye başlıyor Sultan ve Nurcan. Tepelerindeki plaj şemsiyesi yağmurdan koruyor onları ama kış ayazında sabahtan akşama kadar kıpırdamadan oturmak hiç kolay değil. Soğuğun içlerine işlediğini söylüyorlar.

Annem üşümesinler diye bir şeyler yapmak istiyor. Öyle ya mahallemizin kızları, bizim de neredeyse ahbaplarımız olmuşlar artık. Çok soğuk günlerde sıcak çayımızı çorbamızı, evde pişen hamur işlerini götürüyoruz Sultan’la Nurcan’a. “İçiniz ısınsın.” diyor annem her seferinde. Yaptığımızın küçük bir şey olduğunun farkındayız.

Aylar ayları kovalıyor, yılbaşı vakti gelip çatıyor. Mahalledeki tuhafiyeciden anneme, anneanneme, teyzeme ve kendime yılbaşı donu almaya karar veriyorum. Kalp şeklinde kutular içindeki kırmızı donları seçerken, Sultan ve Nurcan geliyor aklıma. Bir an saçma bir hediye mi olur acaba, diye tereddüte düşsem de birer tane de onlar için alıyorum.

Ertesi gün dışarıda yılbaşı telaşı var. Sokakta elleri kolları dolu insanlar oradan oraya koşuşturuyorlar. Sultan ve Nurcan’ın başını kaşıyacak vakitleri yok. Ha bire parlak ambalaj kâğıtlarına çiçek sarıyorlar. Boş bir anlarını yakalayıp gidiyorum yanlarına ve “Size bir sürprizim var…” diyerek hediye paketlerini uzatıyorum. Bir heves açıyorlar paketleri. Kırmızı dantelli donları görür görmez kikirdemeye başlıyorlar.

“Kız Allah senin canını almasın! Ne güzel şeyler bunlar böyle.”

“Yılbaşı gecesi kırmızı don giymek uğur getirirmiş. Bu gece bizim evin kadınları donları donanacağız, siz de giyin diye aldım.”

Hep birlikte gülüşüyoruz. Yeni yılın o şenlikli ve umutlu havasına kaptırıyoruz kendimizi.

O gün bugündür, ne zaman Sultan ve Nurcan’la karşılaşsam ayaküstü laflamamızın bir yerinde konu kırmızı donlara geliyor ve yine neşeleniyoruz.

---

Fotoğraf: Yasemin Taşkın

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.