Ay Hali

On altı yaşındaydım regl olduğumda. Ablam evlenip, evden gitmeden önce beni köşeye çekip, ‘’Bak ben evden gidiyorum ama bir şey olursa, gece gündüz bana ulaş.’’ dedi. Anlamadım, ‘’Ne olacakmış ki?’’ dedim, karşılık olarak, ‘’Bir elem bir şey akarsa aşağı taraftan, sakın anneme söyleme, bana çok kızmıştı.’’ dedi.

Ablam 11 yaşında “ay hali” olmuş. Bizim orada “ay hali,” ya da “ay hal” derlerdi bu duruma. Annem o kadar kızmış ki, ağlatmış o gün ablamı. ‘’Cüce kalırsın, büyümezsin bundan sonra.’’ demiş. Ablam o gün çok içerlemiş anneme, giderken iyice tembih etti bana “Söyleme.” diye.

Ben o zamana göre geç oldum ay hali. Arkadaşlarım 13, 14 yaşında olmuşlardı. Olsam da hayatta anneme söylemezdim, ablama çok kızmıştı. Sakladım ben de. Altı ay sürdü. Meğer annem de beni gözlüyormuş, haberim yok.

O zamanlar, lastikten bağ yapardık, bir önden bir arkadan bağlar, ortasına bezimizi koyardık. Çamaşır yıkamaya gittiğimiz gün, o lastiğin ucu açıkta kalmış. Orada annem anlamış ay hali olduğumu.

Eve döndüğümüzde mutfağın kapısının oradan usulca seslendi bana, ‘’Gel sana bir şey soracağım.’’ diye. Mutfağa vardığımda annem hafif gözleri yaşlı, ‘’Ben sana çok üzülüyordum ay kuzum. Müjde desene, sen ay hal olmuşsun. Seni yaramaz, erkek sandım seni. Öldüm öldüm dirildim, çok şükür!’’ dedi.

Yaş 79
Yer: Taşkent/Konya
Görüşmeyi yapan: Damla Aydemir
Kasım 2021.

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.