Kış berbat geçiyor o yıl, hava buz gibi. İlkokul birdeyim. Yazın üzerimden atabildiğim sessizliğim bu havalarda artıyor. Çünkü hava erkenden kararıyor. Çünkü gün boyu Marimar ve Yalan Rüzgârı izliyoruz anneannemle. O, gaddar erkeklere beddua ediyor, benimse elimde hikâyelerini diziye göre uydurduğum bebekler: Deni ve Kırikıt. Herkes o kış daha mutsuz. Ben büsbütün kırgınım, evimde olmayışımın bütün yükünü anneme yıkmayı yenice keşfetmişim. Çünkü terk etmek analara mahsus. Karmaşık bağlarını çözmeye çabaladığım akrabalar “Bunun anası ne zaman bırakacakmış işi?” diyor, babamı herkesin sevdiği mutlaka bir araya sıkışıyor, akıllı usluluğum nedense iç parçalıyor, boyum galiba akşamüstü çay saatleri yüzünden uzamıyor.
Yılbaşı için istediğim mor elbiseli Barbie’yi hatırlatıp duruyorum anneme telefonda. Ama illa ki o, mor elbiseli. “Yılbaşında olmaz anneciğim.” diyor, “Söz, sonra.” “Beni özlediysen alırsın.” diyorum, “Beni seviyorsan, annemsen alırsın.” Öyle ya, artık öğrenmişim, terk etmek analara mahsus. Sonraki günler cayır cayır yanarak geçiyor, sarılık olmuşum, annem telefonda ağlıyor. Aklımda o Barbie. Kış berbat, kar yağıyor, ben sobanın arkasında yatıyorum, ateşim düşmüyor, Yalan Rüzgârı’nda yine kötü erkekler kadınları ağlatıyor, anneannem ileniyor. Sonrası çığlıklar. Bacağım sobaya yapışmış. Görenler yüzünü buruşturup “İzi kalmasa bari.” diyor, en çok bu ihtimale ağlıyorum. Ateşim, bacağımın acısı, hayal kırıklığım, kış berbat geçiyor. Yılbaşı günü annemleri bekliyorum. Yoklar. Uyuyorum, uyanıyorum, yoklar. Uyuyorum, kalabalığın neşeli sesleriyle uyanıyorum sonra. Uykulu gözlerim koltuğun ardında bir hediye paketi seçiyor. Kocaman bir Barbie evi, pembe tülleri var camlarda, türlü çeşit giysisi dolabında. Kapısında araba, kafasında parlak bir toka. Deliriyorum sevinçten. O geceden bir fotoğraf; üzerimde başka bir paketten çıkan harika bir elbise, düşmüş dişlerimi bile sıralayarak gülüyorum objektife. Bacağım çıplak, bir süre daha çorap giyemeyeceğim. Annem o çiğ pembe eve üç ay taksit ödeyecek.
Görsel, Pixabay
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
“İzi Kalmasa Bari&rdquo için 1 yorum