Annemle Esat Caddesi’ndeyiz. Ablam okula başlamış olmalı, ben de beş yaşındayım herhalde. O caddeyi sevmezdim kalabalıktı, gürültülüydü.
Annemle ekmekçiye girdik. Benim o sıra yerdeki kareleri sayma alışkanlığım var. Kafam hep önde.
Annem işini bitirdi dükkândan çıktı ben de peşinden. Aklımın ucundan “Neden elimi tutmadı ki?” gibi düşünce geçti ama çok üzerinde durmadım Annemi takip ederek yürümeye koyuldum. Aradan heralde 30 saniye geçmiştir, adımı çağıran çığlığı duydum, durdum, başımı kaldırdım. Caddenin ortasındayım, yakınımda annem yok. Annem ekmekçinin kapısından bana doğru koşmaya başladı, arabalar durdu, herkes telaşlandı.
Meğer başka bir kadının peşine takılmışım.
Nasıl da anlamamışım onların annemin bacakları olmadığını, hâlâ bilmiyorum.
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
“Annemin Bacakları&rdquo için 1 yorum