Bir Stadı Yakından Görmek

O yıl şampiyon olan Fenerbahçe, yeni sezonun başında Gençlerbirliği maçı için Ankara’ya geliyordu. Ben maça hiç gitmemiştim o zamana dek. Bu karşılaşmayı görmeyi çok istiyordum. Bir ay öncesinden herkese de Fenerbahçe- Gençlerbirliği’ni sahada göreceğimi söylemeye başladım. İyi de nasıl gideceğim? Tek başına bir kız nasıl maça gider? Çok zor görünüyordu.

Maçtan bir gün önce futbol aşkımı bilen ve apartmanda komşumuz, arkadaşım Kerem, “Hazırlan yarın gidiyoruz, biletler benden yemekler senden,” deyiverdi. Nasıl sevindim! Heyecandan uyuyamadım. Sabah erkenden kalkıp köfte patates kızarttım. Kerem beni almaya geldiğinde ne hazırladığımı sordu, kızartmaları görünce gülmeye başladı: “Herhalde maçı karakolda izleyeceksin. Bunlar ne? Kontrolden geçemeyiz bunlarla,” dedi. Ben pikniğe gider gibi çatal da almışım.

Stada gittik sonunda, bir gündüz maçıydı bu. O kadar erken gitmişiz ki kuyruğun en başında biz varız! Ortamın o coşkulu hali, renkliliği sayesinde zamanın nasıl geçtiğini anlamadık. Yaklaşık üç saat sonra kapılar açıldı, içeri girdik.

Allahım ne kadar güzel bir stadı yakından görmek!

Tribünler daha da renkli, adeta cümbüş var. Yemyeşil saha ve aynı renklere gönül vermiş yüzlerce insanla aynı yerde bulunmak muhteşem bir şey! Kalabalık arttıkça şamata da başladı. Her kafadan bir ses çıkıyor, tezahüratlar çok eğlenceli. Uzun bir bekleyişten sonra takımlar sahaya çıktı. Ortalık yıkılıyor, konfetiler havada uçuşuyor, bayraklar sallanıyor, Her şey harika! O zamana kadar televizyondan izlediğim oyuncular sahada; Toni Schumacher, Aykut, Rıdvan, Oğuz, Müjdat… Onlar gibi yıldız oyuncuları görmek nasıl bir mutluluk, gözlerime inanamıyorum, işte hepsi orada!

Maçla birlikte konfetiler daha da çok atılmaya başlandı. O arada kafama sert bişey geldi. Kasa fişinin rulosuymuş. Sahaya doğru atılmış fakat hiç açılmadan olduğu gibi, rulo haliyle kafama isabet etti. Ne şans! Canımım acısını da heyecandan hemen unuttum. İlk kez canlı bir maç izliyorum şaşkınım. Maçı anlatan spiker yok, pozisyonların tekrar edilmesini bekliyorsun, tekrar yok. Sahadan gözünü ayırsan pozisyonu göremiyorsun.

Maç 2-0 Fenerbahçe galibiyetiyle bitti. İlk kez maça geliyorum ve galibiyetle ayrılıyorum, çok ama çok mutluyum.

Sonraları o stadda bir çok kez maça gittim ben. Galip de geldik, yenildik de, ağlayarak oradan ayrıldığım da oldu, çoğunu hatırlamıyorum, ama ilk maçımı hiç bir zaman unutamadım

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.

Ama görüntü: Yazıda bahsedilen maçtan, bir gol sonrası sevinci.