Ortaokul yıllarım. Sürekli bir şeylere, birilerine özenmekle geçiyor zaman. O dönem de “marka” giyenlere özeniyorum. Beden eğitimi dersleri için eşofmana ihtiyacım var; tutturuyorum markalı eşofman isterim diye.
Hayatını tutumluluk üzerine inşa etmiş annem, bu “gereksiz” takıntımı hiç umursamıyor; daha ucuza alınabilecek bir şeye “marka” olduğu için iki katı para vermektense ölür daha iyi. Babama da saçma geliyor. Kıyafet alışverişi için beni şimdinin “sosyete pazarı” gibi bir kıyafet pazarına götürüyorlar. Moralim bozuluyor.
Çakma bir Adidas eşofman altı alıyorum. Çok içime sinmiyor ama en azından üstünde marka ismi yazıyor diye düşünüyor, el mecbur kabul ediyorum.
O ara bizim okul 19 Mayıs şenliklerinde gösteri yapacak ekibe seçiliyor. Stadyuma provalara gidiyoruz hep beraber. Eşofman altımı giyip provalara gittiğim bir gün, tanımadığım iki kızın uzaktan konuşmasını duyuyorum.
-Aaa, kızın eşofmanında Adida yazıyor.
-Aaa, evet.
Hemen eşofman altıma bakıyorum, hakikaten Adida yazıyor, fark etmemişim.
Kıpkırmızı oluyorum.
Eve somurtarak dönüyorum.
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
“Eşyalar: Eşofman Altı&rdquo için 1 yorum