Yolda

Hayalleri çok kuvvetli istemek ve bunun için adım atmaktan korkmamanın, o hayali nasıl da kolayca gerçekleştirdiğine tanık oldum. Kolayca derken aslında yaptığın şeylerin o
yolun içerisindeyken kolay gelmesi. O tutkuyu hissettiğinde hiçbir şeyin seni yormaması.

Bunu otuz yıllık hayatımda bir kere hissettim. O da en yakın iki kadın arkadaşımla Interrail yaptığım 2013 yazındaydı.

Yaşadığımız o bir aylık maceranın kendisi çok güzeldi, evet, ama asıl anlatmak istediğim yola çıkana kadar yaşadıklarım. Kulaklarımı söylenen her engelleyici şeye kapattığımda ne olduğu. Kendime bunu hatırlatmak istiyorum.

Oldukça baskıcı bir ortamda büyüdüm. Benim için ne kadar baskıcı olduğunu fark edemeyecek kadar erimiştim o çevrenin içinde. Üniversite yıllarına kadar yavaş yavaş fark ettim bunu.

Üniversitede okuyorduk. Üçümüzün de ruhu özgür. Başka şehirleri, başka ülkeleri bırakın başka evrenlere, alemlere dalıp dalıp çıkıyorduk. Yonca Erasmus programı ile İtalya’ya
gitmişti altı aylığına. Nihal ile beraber Yonca’yı bir haftalığına ziyaret etme hayalimiz bir ay sürecek İnterrail planı ile son buldu. Arı gibi çalışıp kısa zamanda para biriktirdik ve tüm
ayarlamaları yapıp yola çıktık. Rüya gibi bir ay geçirdik. Özgürlüğün tadına daha önce tatmadığımız bir biçimde baktık. Yollarında yürüdük, renklerini gördük, öğlen atıştırmalarında yedik. Zaman kavramı silinip gitti. Bambaşka bir şekilde güldük, midemizle.

Sonra ‘eve’ döndük. Ben buralarda yokken ailemin, onlara hiç de uygun olmayan özel hayatımı öğrendiğini ve beni ‘doğru yola sokmak’ için heyecanla beklediğini öğrendim. Tüm özel eşyalarımı karıştırmışlar. Döndükten sonra iki sene boyunca ev hapsine girdim. Sadece işe gidebiliyordum. Benim için tam anlamıyla özgür olduğum bir aydan sonra tam tersini yaşadığım koca iki sene. Sıkışmışlık, belirsizlik…

Çok zorlu bir yol ile kurtarabildim kendimi o durumdan, çevremdekilerin de desteği ile. Özgürlüğü keşfettiğim, kaybedip yeniden bulduğum bir yolculuk, özgürlük yolunun başlangıcı…

Şu an o yolun oldukça iyi bir yerindeyim. Ama bitmedi. İnsanın bazen şartlarını, bazen en yakınlarını, bazen de kendini ve ezberlerini aşması gerekiyor. Bazılarımız için ulaşılması çok kolay olan bir şey, bazılarımız için yaşamı yeniden algılama, kendini gerçekleştirme serüvenine dönüşebiliyor. Hayatımızı kendi yaptığımız tercihler belirliyor evet, ama bu hayat bize yetmemeye başlayınca yeni yollar için adım atmak ve karar vermek kaçınılmaz oluyor. Şu sıralar her şey biraz durağan görünse de değişimin uzun bir süreç işi olduğunu hatırlayıp geçmişimden aldığım güç ve umutla yola devam ediyorum.

Görsel yazara aittir.

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansıile lisanslanmıştır.