Yumurtayı Vurmak

Arka bahçede koca kara kazanlarda keşkek yapıyorlar. Başkasının elinden kolay kolay yemek yemem. Hem ne biçim yemek bu, mutfak varken neden bahçede yapılıyor? İçine toz kaçar.

Karnım aç aslında. Anneme bakıyorum, bana yemem için mi, yoksa yememem için mi kaş göz yapıyor?

Babamın köyünden biraz aşağıda, eniştemin köyündeyiz. Eniştem Laz. (Hâlâ hayatta mıydı o zamanlar?) Bu köyde başka Lazlar da var. Türkçeye Lazca karıştırıp konuşuyorlar, söylenilenlerin birazını seçebiliyorum.

Hoş, bizim tarafın da kendine has bir şivesi var, şehirli değillerse kendi akrabalarımın ne dediğini zor anlıyorum.

Eniştemin küçük kızı Zehra Ablam, köydekilerin demesiyle deli, biraz fevri. Atı alıp dağın tepesine çıkar, silah atma veya koşma yarışı yapar erkeklerle. Bir keresinde abimi minarenin en tepesine çıkartmış, abim korkudan ölmüş. Çok kızdılar Zehra Ablama.

Ben çok isterdim deliliklerine beni de götürsün, bana da at binmeyi göstersin. Bari, evlenmeden bir sefercik beni de minareye çıkarsaydı.

Dışarıda silah atıyorlar, bağırarak anneme koşuyorum! Silahlardan ölesiye korkuyorum. Akrabam bir kadın tutuyor elimden, kalabalığın beklediği yere, ön bahçeye çıkarıyor beni. Ağaçta asılı duran yumurtayı gösteriyor;

-Şu yumurta var ya, âdettendir, damat onu vurmadan giremez gelin evine.

Damadın elinde küçük bir tabanca, arkadaşlarıyla gülüyor, nişan alıyor, alıyor, bir türlü denk gelmiyor. Ürküp tekrar eve kaçıyorum.

Ben kız tarafıyım ya, kalabalığın aksine istediğim gibi eve girip çıkabilirim. Zehra Ablamın gelinlikle beklediği odaya geçiyorum.

Diğer kuzenlerim ve tanımadığım çocuklar var. Kimse konuşmuyor. Ablam bir divanda, biz hepimiz onun karşısında oturuyoruz. Oda çok gergin. Ben tedirginim. Tanımadığım insanlar, silah sesleri, anlamadığım diller.

Gelinin başı üstünde halamın av tüfeği asılı, varlığıyla halamın temsili, beni çok korkutuyor. İyi bir avcı diyorlar halam için, o da fevri, inatçı; en çok da korkusuz. Bu tüfeği kapıp tek başına (hele kadın başına) diğer köyü basalı çok olmamış.^[i]Bu başka bir yazının konusu ama!

Beni en çok tedirgin eden ablamın kendisi. Keşke her gelin gibi ağlasa, o zaman rahatlardım. Ablam deli deli bakıyor, çok kızgın. Niye bu kadar sinirlisin abla?

Aa, ablam kalkıp koşmaya başlıyor! Biz de peşinden, abla nereye?! Evden çıkıyor, damada çok kötü bir bakış atıp tek kelime konuşmadan tabancayı elinden alıyor. Şimdi herkes benim tedirginliğimi paylaşıyor. Az önce gülen oynayan kalabalıktan tek bir çıt çıkmıyor. Ablam kolunu kaldırıyor.

Bam!

Ablam tek bir kurşunla yumurtayı paramparça ediyor. Kafasını bile çevirmeden tabancayı damada uzatıyor. Yine sinirli, eve giriyor.

---

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.